La bestia triste
La bestia triste magna l'erba, sola,
a testa bassa e no la varda el mondo.
Co cala el sol la torna pian in stala
e là in quel scuro ghe se sera i oci.
La lassa che la note passi e drento
de ela tuto la consuma. Gnente
no ghe resta del giorno che xe 'ndado
nè gnente de la vita che anca quela
la va. Cussì son mi, solo che mi,
anca se son compagno solo e triste,
passo la note a oci spalancadi,
e me resta el gropo dei pensieri:
me pesa el giorno morto e son ligado
al mio destin ridicolo de omo.